Sayfalarca anlatır masallar. Öve öve bitiremezler az gidilip uz gidilen mekanları. Dere çıkar karşısına... Gider... Tepe yükselir baş ucunda... Yine gider... Hep en uzak yerlerde bir şehir vardır. Cennetten bahçeleri, tahtadan insanları, kırmızı elma ağaçları... En güzel yerinde bir karanlık çöker sayfaya hep. Bütün fenalıklar birleşip yağar o anda. Cadı kazanı kaynar, büyük bir balık yutar hayatları, koca bir kurt pusuya yatar... İşte tam o anda ya bir peri çıkar ortaya ya da en meşhurundan beyaz bir at... Son sayfaya geldiğinde yüzünde garip bir gülümseme belirir.Sonra mı? Sayfa kapanır...
Başın yukarı kalkar...
Masal biter...
Yüzün düşer...