Kader-i Mutavaat

Sevdanın ağacı eğilseydi yerlere,
Binlerce el dolanırdı dallara,
Birini koparsan bile kendine,
Diğerleri kalırdı başka ellere...

Güzelliğin perdesi aralansaydı sokağa,
Işığı parlardı tüm gözlerde,
Işığa doğru yürüsen bile,
Takılırdın başka bedenlere.,.

Herzaman istediğimiz çalmaz kapımızı,
Kapımıza mıhlamalıyız kaderimizi,
İçeri hep temiz kalmalı,
Beklemediğimiz ansızın gelir diye...

a.p