Kanım ılıdığında, uyuşur ve uyurum geçen birkaç saatte. Sonra hayal kurmaya başlarım. O geçen birkaç saatte kendimi kaybederim. İnsanlar, sıradan olmamak ve unutulmamak için yaşıyormuş bu hayatta. Sonunda bunu da öğrendim. İnsanlar, bazı şeyleri öğrenmekte malesef geç kalıyor. İşte zorlu yaşam şartları, insanı değiştiriyor ve geliştiriyor. Bu da, insanı ölünceye kadar yaşamaya sürüklüyor. Ve yine, insanın hala kalbinden kopan küçücük bir umudun olduğunu gösteriyor.