Karanlık örtü gibi sarar bedeni,

Gece gündüz kadar belirgin,

Gündüz gece kadar karanlık olur.

Kalpte ışığı yanan tek bir oda,

Kapılarını sıkı kapatmış o da,

Ne deler karanlığı, ne de koynuna alır onu.

Siyahın tonunda dilsiz bir dost,

Ellerini açmış üstünde bir post,

Karanlıkta kolları, yanlızlığa bir dost,

Lisanı farklıdır gece doğanın,

Güneşi yoktur bu adamın.

Belki bir el perdelerini açar bu odanın.

Gece geceliğini bilir gündüz gündüzlüğünü.