Gitmeliyim şöyle bir deniz kıyısına

ah sen Ahmet!

Sen olmalısın yanımda.

Senin ellerinden tutmalı,

bir de rakı açmalıyım yanına.

Bir de iyot kokusu vurmalı burnumuza.

Bilirsin severim şiir kokulu adamları,

anason kokan sofraları...

gitmeliyim Ahmet,

gitmeliyim bu köhne şehirden.

Belki bir bungalovda yaşamalıyız,

belki beyaz badanalı, mavi kapılı bir evde.

Ama Ahmet hep sana açmalıyım o kapıları.

Sabahları yastığımın diğer ucunda seni göremeyince

yataktan fırlamalı ve seni kahvaltı hazırlarken bulmalıyım.

Sahilde koşmalı, çiçekleri sulamalı,

çocukları kucaklamalı, güneşi selamlamalıyım

ama Ahmet hep sen olmalısın yanımda.

Taze bir bahar kokusunda olmalısın mesela

sokaktaki bir çocuğun dudak kıvrımında,

barikatın sol tarafında...

gitmeliyim Ahmet.

Bu defa gerçekten gitmeliyim bu şehirden

bu binalardan kurtulmalıyım

arabalardan, korna seslerinden, insan gürültüsünden.

benimle sıcak bir yaz sabahına,

taze ten kokusuna gelir misin Ahmet?