Varın, var olanın bir anda uçup gitmesi...

Yokla yok olanla kalmak. Çoğu insanın küçümseyerek baktığı, bazı insanların da yardımda bulunup insanlık görevini yerine getirdiği bir durum. Durum değil aslında bi' nevi imtihan. Allah insanlara yoksulluk verir, zenginlik verir. Gönlü zengin, cebi fakir olmuşsunuz NE MUTLU. Gönlü fakir, kalbi pis, cebi zengin olmuşsunuz KAÇ YAZAR ?

İşte budur imtihan. Ölçer insanlar birbirlerini, durumlarını...

Engelliyi ezen de var yardım eden de. Biz biz olmalıyız; ki insanlık da bunu gerektirir. Biz biz olup, biz bir olup hep birlikte gönlümüzden kopanı, gönlümüzden kopanın iki katını verip yoksulların mutluluklarına ortak olmalıyız. İşte budur asıl mutluluk; ASİL MUTLULUK. İnsan bazen aradığı mutluluğu yanlış kişilerde bulur. Bazı insanlar da mutluluğunu kaybetmiş insanlarla mutluluğunu paylaşarak doğru kişilerde bulur. O insanların yerine kendinizi koyun. Acaba ben olsam ne yapardım, acaba nasıl mutlu olurdum, kimlerin bana yardım etmesiyle mutlu olurdum? Sorun kendinize. Onların bir tebessümünü siz hiç yaşamamışsınızdır belki de. Diyeceksiniz elbet "Sena sen yaşamış gibi konuşuyorsun" Olabilir, ama Allah'a çok şükür. Allah kimsenin de başına vermesin. Böyle düşünelim, iyi düşünelim iyi olsun.

Parayla dolup taşan cepleriniz, kalplerde mutluluğa neden olsun. Kalpler mutlulukla taşsın.

GELİN EKSİKLERİMİZİ BİRLİKTE TAMAMLAYALIM.

Ben ki yazmaktan hiç usanmam...

-Sena İLGÜN :)