Adam, cesur bir gün ışığı gibi balkonunda dikiliyordu

ama gece, korkulu.

Titrek elleri ve tüm rahatsızlığıyla sigarasını yaktı

ama gece, huzurlu.

Avazı çıktığı kadar bağırmak istedi

ama gece, sessiz.

İçinde yanan ateşle aydınlanmıştı bugüne kadar

ama gece, karanlık.

Nefesiyle ellerini ısıtmayı denedi

ama gece, soğuk.

Çirkin şeyler geçti aklından

ama gece, güzel.

Sırlarına sığınmak istedi bir kez daha

ama gece, çıplak.

Gözlerini kapatıp rüyalara dalmak istedi diğer insanlar gibi

ama gece, uyanık.

Adam dayanamadı, göz yaşlarını serbest bıraktı sonunda

Ve gece de ağladı onunla

Çünkü gece, özgür.