Soluğum bile yetmiyor üşüyen parmaklarımı ısıtmaya.

Eksilmez dağ yamaçlarında karımız,

Bilseniz bizim eller ne soğuk olur.

Vilayetim Kars;

Tandır başı kemeri Kars'tır benim.

Gecesi ayaz, gündüzü ayazdır buranın

Sanırsın ki zemheri; güneş orucunda..

Çehreyi bir bıçak gibi kesen gecenin soğuğunda,

Başlamış dünya yolculuğum.

Bağlanmış yollar, beller

Irakmış tabip eli.

Dağ kızağında iki gece süren bir çile

Zavallı anamın dinmek bilmez doğum sancısı.

Ancak gün aydınlığında varmışız.

Ezandan evvel duyurmuşum sesimi anama,

İlkin anama göstermişler beni.

Anam beni dermansız elleriyle nakışlı bir kundağa sarıp sarmalamış.

ilk kez anamın seslenişiyle sıcağı bu kadar yakından gördüm. 'Kar çiçeği Kardelenim hayat sana doğmadan tattırdı eziyeti, bundan gayrı tatmayasın inşallah.' demişti anam.

İşte böyle ağırladı hayat beni.

Ben Kardelen

Kar altının dirayetli çiçeği.

Hayat zemheri bebeklerini hep aynı çileyle karşılar bizim buralarda.

Bazen kundağa bile sarılamaz bebekler.

Hava soğuk, ölüm soğuk, vücut soğuk

Kefen kundak olur,

Acının çığlığı sonsuzlukta,

Kozasını yırtamayan kelebeğe dönüşür birden her şey.

İşte bu yüzden ben hep korkarım zemheri doğumlardan.

…

İnsan ölümle doğarken tanışır sanırdım hep çocukken,

Bilmezdim yaşayan ölülerin de olduğunu.

Ta ki kanlı kurdele belime dolanana dek..

Azrail gelin olmuş da çıkmış karşıma,

Çirkince bir gelin.

Cepli kefen giyilir mi hiç?

Giyilse de neyle dolar ki cepler?

Doldurdular işte.

Mezara girmeden atıldı başlık toprakları,

Kaderimle işlenmiş duvağımın tepesine..

Gözüm aydın ölümümün düğünü bugün.

Vuranın elinde yırtılmak isteyen bir davul,

Yas bu, ses olur mu hiç?

Omuz omuza halaya duruyor insanlar

Sanki habersizce tabutumu omuzlayacaklar.

Öpüp, kokluyor anam beni

Toprağımın suyu elinde, belli ki ardımca dökecek.

Evden çıkarken teslim ettim ruhumu

Duvağım kapanır kapanmaz kapandı gözlerim

Adım Kardelen

13'ümde gelin, 14'ümde anneyim..