O kimseye benzemedi

Ağarmış saçları uzundu

Yamalı giyinirdi yeniye inat,

Ön yargıdan hiç korkmazdı

O herkesten farklıydı

Saatlerce yağmurda yürürdü

Çatı diplerine sığınanlara inat,

Yürürdü, gülümserdi yüzlere

O kimse gibi olamazdı

Eski bastonuna boncuklar takardı

Maskeler ardında saklananlara inat,

O kendi olurdu başkası değil

O herkes gibi sevmezdi

Vapur sesine aşıktı

Paraya tapanlara inat,

Gökkuşağını vermişti çocuklara.

O kimse gibi üzülmezdi

Üzüldüğü şeyden yakınmazdı

Lamba önünde ağlayanlara inat,

Mum ışığında meydan okurdu yanlızlığına.