Anın kıymetini bil, dünden al ibret,

Geçen zamanda neler yaptın,

Gözlerini kapattığında test et,

Sanırsam dünyalık için çabaladın.

Seslenişim kendime benim, sözlerim kendime,

Kendi kendime söyler alırım ibret,

Yanlışlarımı görürüm gönlümün derin denizinde,

Fakat gözümü büsbütün kapamış manaya şehvet.

Heykeltraş hiç aciz olur mu

Kendi eserini perişan etmekten?

Ressam aciz kalır mı

Bütün çizdiklerini yerle bir etmekten?

Ben yazdığım şiiri silip atarım istediğimde,

İstersem yeniden yazarım.

Kalemi tutanın gücünü nereden görecek,

Sadece kaleme değmiş olan.

Ot nereden bilir rüzgarın kuvvetini,

Ağaçtır onu sonbaharda anlayan,

İşte o kuvveti bilenler sarkıtır meyveleri,

Bilmeyen bir ottur, sallanır sarhoşluktan.

Kudret, yağmuru yağdıran bulutta mı sanırsın,

Yoksa sen şimşeğe korkarak mı bakarsın.

Gökler bile inliyor rahmet yağmurları düşerken,

Neden inlediğini, öldüğünde anlarsın.

Bir damlasın sen düşsen ne fayda gözümden,

Günahkarsam eğer,

Bedenim gürler gökyüzü misali yaş düşerken gözlerimden,

Dersin ki, şimşekmişim meğer.

Hadi kap gel aşk dolu yüreğini düşelim peşine,

Gönlün asıl sahibinin,

Ondan başkası benziyor kuzgun leşine,

Gönlümde ne kadar aşk varsa, hepsi de sahibinin.

Hak etmiyor dünya güzelleri bu aşkı,

Gönül sahibinden başkasına harcama,

Hele bir bedenin soğuyunca gör aşkı,

Gönül kalmaz sahibinden başkasına.

S. ÇILDIROĞLU