Günahlar boyu aştığı vakit,

Keşkelerle dolu çaresizlik

Zuhur ederken beyninde,

Kalbin esvede bürünmüştür.

Ne cesaretin vardır duaya

Ne gözyaşı dökmeye mecalin.

Bir yandan geçmişin içini kemirir,

Geleceği düşünemez,

Şimdiyi anlayamazsın.

Diğer yandan güneş gözlerini acıtır.

Geceden korkar,

Kendinden ümidi kesersin.

Tam nefsinin cenazesini kaldıracakken

Gecenin, kandillerini yaktığını görürsün

Ve senin de umut kandillerin yanar.

Her tövbede bin kandil

Derken,

Kalbin gökyüzü olmuş çıkmış,

Allah’ın mağfireti sana bulaşmış,

Kalbin nurlanmıştır.