Durgun ve yorgun bir akşamdı

Nefes aldığım oksijende bile bir tavır

Yorgunluğa yenik düşmüş bir fısıltı koptu aniden

Bir düşünceyle herşey başladı yeniden

Gözlerim dalgın dalgın bakiyordu

Ve körelmiş insanlık sancısı batıyordu içime

Sesime bir ses arıyordum etrafta 

Sanki eğlenerek yüzüme bakılıyordu

Gülücükler bile saçmalıyordu zihnimde

Sonrasında yapmacık yapmacık bir şeyler

Ben yüzümdeki tebessümü ararken

Hıçkırıklar birbirini kovalıyordu

Bana bir aşk sesi işittirin o zaman 

İçinde yaşama dair herşey olsun

Gönlümdeki ruha ruh yetiştirin

İnsanlık namına örneği bulunsun