İki insan aynı sessizliğin fonunda

Yürüyorlardı gecenin karanlığına

Karanlıklar aydınlanırken adımlarıyla

Harf harf düşüyorlardı satırlara

Şu siyahın hakikatini

Biri kelimelere dökmeli artık

Ve meydan okumalı kainata

Gelip geçen zamanın

Bizi esir alan heveslerine inat

Zamandan ve mekandan sıyrılıp

Her mısrada ölümle buluşmalı

Ölümle özgürlüğe koşmalı

Ölümü unutan herkese hatırlatarak

Bulanık zihinlerle savaşmalı

Ve bir gün kalemi yarı yolda bıraksa dahi

Birileri damarlarındaki kanla yazmalı hakikati