Yıldızların suretine dalıp

Kurduğumuz hayaller vardı.

Aşka dair mısralarımızda

Sayfalara dökülen gözyaşları vardı.

Kimsecikler olmasa da,

Dertler sonrası sığındığımız gökyüzünde

Ruhumuza hece hece damlayan

Gönüllerimizi ferahlatan

Cümlelerimiz vardı...

İnsanlar  insandı.

Güven kokarlardı.

Sevdalar asil ve yürekten

Şiirler gönülden yazılırdı.

Toprağım hayasızlığa fırsat tanımazdı

Ne erkekler küfre mana arardı

Ne de kızlar böylesine kahkaha atardı

Üstelik sevdalar sokaklarda satılmazdı

Şimdi bir yığın genciz aldatılan

Yalanlar sonrası gönlümüz viran...

Yetti azizim, kalmadı bende derman

Doymak bilmeyen nefsim gafletten uyan...