Yokluğunun başlarında sevdim yüzünü

Ya da sevdim diye başladı, bendeki sen yokluğu

Bilemezdim ki hangi günüm sensizliğin arifesi

Bir güne başlamama eğilimiyle ölürdüm o zaman

Her güne başlamama eğilimim olmazdı şimdiki gibi

Ellerimle tutabildiklerimi görürdüm o anlarda

Tutamadıklarım benim değildi

Ve öyle bir an geldi de

Tutabildiklerim, tutamadıklarım önünde eğildi

Anlamazsın şimdi sen bu kelimeleri

Neyi kasteddiğimi, neyden bezdiğimi

Koşulsuz kabulünün önü ve arkası kalmaz dudaklarımda

Bir sessizlik olur, bin sensizlik

Bir ses, bin isyan, bin bezginlik

Kaçmaya imkan olmayan zindanların efendisi

Yüzlerce duygum var, bir duygumun emrinde

Başka bir dünyanın kapıları bana kilitli

Dünyamın içinde ise onlarca cehennem

Öyle başladığı gibi de bitmeyecek bu kalp sefilliği

Bu sonrası olmayan bir aşkın rezilliği