Acılarımdan güç alıp

ellerine dokunuyorum mutluluğun

bir hayal kuruyorum

senle başlayan bende bitmeyen

ölümün çaresi yok diyor bed baht ruhum

çünkü ölümün kendisi

yaşamaya çare

o kadar da unutkanım ki

bir seni hatırlıyorum

saçların omuzlarından çok

aklıma dökülüyor

aklım perişan

ellerinin soğukluğunu

hatırlıyor ellerim

ellerim perişan