Bir akşamüstü hissettim içimdeki yalnızlığı, duyar gibi oldum zamansız giden kahramanların çığlıklarını, yine bir akşamüstüydü herkes öyle dalmıştı ki içinde alevlenen hararetli tartışmalara, kimse cesaret edemezdi o hesaplaşmaları bölmeye.Geceler böyledir işte, içine gömülüp kendine hesap veresin diyedir. Bu yüzden kimse sevmez geceyi, ne zaman etraf kararsa bir hüzün kaplar insanı ya da saatler süren düşünceler… Soğuk bir duvara yaslandığımızda biliriz dünyanın diğer ucunda da olsa geceyi paylaştığımız birilerinin olduğunu. Onların mutluluklarını da hüzünlerini de paylaşırız duvarın soğukluğunu hissedince.Ve bir sabah biter geceden kalma hüzünler; her şeye rağmen gülümsemeye devam ederiz...