''Mutlu değilim!'' diye başlardın

iki kelimelik bir cümleye,

Ömrün kısalığından şikayet ederdin,bana

Ve sana...

Doyamadan ölüp gitme korkusu var derdin

hep içinde olan bir duyguyla,

''Mutlusundur oysa!''

Yüzümdeki bu sırıtkan çocuğu çıkardım

hemde az önce,

Yangın yeri gibi ellerim

ve biraz sonra,

''Mutsuzluk!''

Damarlarımdan enjekte edilmiş morfin gibi

ilerledi yavaşça,

Mimiklerim hala sahtekar gülüşler içinde gizli

taze bir gelin gibi,

Yıpranmasına yıllar kalmış oysa!

Beyzade