İki dakika şahit olun hayatımın son buluşuna,

Merhametimi,

Kalbimi,

Ve bana ait olup olmadığını bile bilmediğim sevgimi

asacağım bir ceket gibi askıya,

Çekip gideceğim sonra, sonumun yazıldığı

ömrümün geri kalanını geçireceğim yere,

Beni alıp götürecek içimi acıtan tüm yaralarım,

Sevdiklerim unutacak ismimi, cismimi

eriyecek vücudumun her bir zerresi,

Mis kokan papatyalar altında

yakacak bedenimi saçlarının kızıllığındaki alevler,

Gülüşümü sakladığım sandığın anahtarını kaybettiğim o günden beri,

Yüzümün hüzünlü duruşunun sebebi biraz da bu olsa gerek,

Biraz da olsa acıtan sancılarım bu yüzden tutuyor gece nöbetlerinde beni,

Bu yüzden buluyor en tenha yerlerde kalbimi krizlerim,

İşte o an...

Ömrüm kısalıp uzayan bir çizgi arasında gidip gelmeli.

Beyzade